«Мы бачым іншую ідэалогію. Мы бачым, што ў “Вагнера” няма ніводнага палоннага. Ніводнага палоннага ў “Вагнера” няма. Не існуе такога паняцця».
Гаворка пра тое, што вагнераўцы нібыта не здаюцца ў палон. Заснавальнік ПВК Яўген Прыгожын раней таксама казаў пра тое, што ягоныя падначаленыя не маюць на гэта права — лепш памерці.
«Першы грэх — гэта дэзерцірства. Ніхто не дае заднюю, ніхто не адступае, ніхто не здаецца ў палон. Калі вы будзеце навучацца, пры здачы ў палон, вам раскажуць пра дзве гранаты, якія вы павінны мець з сабой... Мы робім адзнаку дэзерцір і пасля гэтага расстрэл».
Насамрэч адбываецца інакш. У Інтэрнэце ёсць мноства інтэрв'ю з палоннымі вагнераўцамі. Напрыклад вось, вось і вось.
Але ці сапраўды гэта вагнераўцы, а не акцёры?! За ўсіх не скажам, але асобу аднаго такога палоннага нам удалося пацвердзіць.
Вось відэа яго допыту:
«- Імя па бацьку?
- Лепіхаў Павел Сяргеевіч.
- Век народжэння?
- 10 красавіка 1991 гады.
- сядзеўшы, правільна?
- Кількі?
- 10 гадоў строгага рэжыму».
Па словах мужчыны, ён заблудзіўся і трапіў у палон. Відаць, яго асоба рэальная. Вось ягоны профіль на «Аднакласніках». Фота падобнае, дата нараджэння супадае з той, якую ён назваў на відэа.
Мы звязаліся з сябрамі з яго фрэндліста Укантакце — і двое з іх адказалі і пацвердзілі, што на відэа сапраўды Павел Лепіхаў. А таксама тое, што ён быў асуджаны за забойства і пайшоў ваяваць у ПВК.
У снежні журналісты нашага Беларускага расследавальніцкага цэнтру ўстанавілі асобу яшчэ аднаго палоннага вагнераўца з пазыўным «Заспа». Заспа аказалася назвай аграгарадка ў Рэчыцкім раёне, адкуль ён сам родам, а клічуць яго Андрэй Герыловіч. Гэтую інфармацыю пацвердзіў і дарадца міністра ўнутраных спраў Украіны Антон Герашчанка.
Яшчэ можна ўспомніць забiтага кувадлай расіяніна Яўгена Нужына, які таксама ваяваў у шэрагах «Вагнера» і трапіў у палон.
Ну а сам фэйк прагучаў на фоне інфармацыйнага канфлікту паміж Яўгенам Прыгожыным і Мінабароны Расіі. Прадстаўнікі ПВК «Вагнер» раскрытыкавалі Мінабароны і асабіста начальніка генеральнага штаба Валерыя Герасімава за недастатковую, на іх думку, падтрымку іх баявых аперацый. Са свайго боку Мінабароны Расіі пасля ўзяцця Салядара наогул «забылася» згадаць аб удзеле ў гэтым байцоў ПВК. А таксама абвяргала заявы «Вагнера» аб захопе імі шэрагу населеных пунктаў.